Tajemnica pijanych mistrzów

Jest jedną z największych tajemnic chińskich wojowników, a zarazem dobrze znamy go dzięki kinematografii i literaturze. Jego tajniki zgłębili nieliczni, a posługują się nim najlepsi. Czym jest jednak w rzeczywistości legendarny styl pijanej pięści?

Chuánshuō (Legenda)

Pewnego dnia ośmiu najpotężniejszych mnichów tao zwanych „Ośmioma Nieśmiertelnymi” wybrało się na specjalne zaproszenie do podwodnego królestwa na wystawny bankiet. Na balu korzystali z uciech i nie gardzili przepysznym białym winem. Wychylali dzbanek za dzbankiem i kielich za kielichem. Potężni Nieśmiertelni z czasem ulegli potędze procentów, stali się grubiańscy i hałaśliwi. Zachowanie ósemki nie przypadło do gustu mieszkańcom królestwa. Gniewni bogowie morscy postanowili zatem wypędzić z uczty pijanych mnichów. „Ośmiu Nieśmiertelnych” postawiło się jednak potężnym bogom. Dzięki alkoholowi, który wypełniał ich krew Mistrzowie pokonali bóstwa morza, po raz pierwszy stosując Ziu Quan – styl pijanych mistrzów.

Pierwsza z legend pochodzi z mitologii taoistycznej, jednak buddyści, w skutek niechęci do innowierców stworzyli własną historie. Rzekomo powstanie nowego stylu zapoczątkował wielki mistrz – Liu Qizan przypadkowo zabijając człowieka. Skruszony mistrz udał się do zakonu Shaolin by tam odpokutować swoje winy. Niepokorny Liu nie przystosował się jednak do surowych zasad panujących w zakonie. Prawo mnichów nie pozwalało bowiem na zabawę i spożycie procentowych trunków. Mistrz, który dotychczas prowadził hulaszcze życie nie odrzucił miłości do wina i upijał się również będąc zakonnikiem. Zachowanie Liu Qizana wzburzyło mnichów. Pewnego dnia rada zarządziła wygnanie krnąbrnego mistrza ze świątyni. 30 mnichów, którzy udali się po Liu zastało go kompletnie pijanego. Mistrz, któremu towarzyszyła potężna moc wina nie dał szans mnichom i wygrał ze wszystkimi, pokonując jednego za drugim.

Zui ba xian (Styl Ośmiu Niepokonanych)

To właśnie na tej odmianie „pijanego boksu” wzoruje się najsłynniejszy film opowiadający o pijanym mistrzu i noszący taki właśnie tytuł. „Pijany mistrz” w zabawny sposób przedstawił nam ów styl, a Jackie Chan oraz Siu Tin Yeun stworzyli wzorzec pijaka, który pod wpływem alkoholu jest w stanie pokonać każdego oponenta. W rzeczywistości wojownicy posługujący się Zui Quan tylko naśladują nietrzeźwe ruchy. Dzięki „Pijanemu mistrzowi” to właśnie styl pijanej pięści oparty na legendzie o Ośmiu Niepokonanych jest najbardziej skomercjalizowaną odmianą Zui Quan. Mimo, że całą ósemkę łączy zamiłowanie do napojów wyskokowych, to każdy z mistrzów prezentuje odmienne ruchy, które połączone z sobą stanowią sekwencję „nie do pokonania”.

LIU DONG BIN (Lü Dongbin (吕洞宾)) – najpotężniejszy spośród Nieśmiertelnych. Do dziś poświęcone mu jest wiele świątyń w Chinach, a jego wizerunki umieszczane są również w domach. Nazywany pijakiem o wewnętrznych siłach oraz „Przodkiem Liu”. Biegle posługuje się mieczem.

LAM CHOY WAH (Lan Caihe (蓝采和)) – można powiedzieć, że zgrabna z niej kobieta. Rusza się z gracją, bardzo tanecznie, a ze sobą nosi bambusowy kosz, wypełniony roślinami albo kwiatkami. Słodko prawda?

HO-SEN KU (He Xiangu (何仙姑)) – jest drugą kobietą należącą do ósemki. Legendy głoszą, że żyje nadal, mimo upływu 1400 lat. Flirtuje z przeciwnikiem, po czym może zadać cios z bliska.

TIT GWAI LI (Li Tieguai (李铁拐)) – mieszkał 40 lat w lesie, zapominając o jedzeniu i piciu. Podpiera się laską z bambusa, którą dzięki użyciu magii zamienił w żelazną. Nie ma lewej nogi, przez co jego prawa stała się potężną bronią. Nazywany również pijakiem o mocnej prawej nodze.

CHO QUAT KAU (Cao Guojiu (曹国舅))  – najmłodszy, jednak zarazem najmądrzejszy spośród pijaków. Nieśmiertelność osiągnął dzięki zgłębianiu alchemii. Walki zwycięża uderzając w czułe punkty rywala.

HAN SING TU (Han Xiangzi (韩湘子)) – pijak grający na flecie, posiada niewiarygodnie silne nadgarstki. Był bardzo biedny, co dało mu większą wytrwałość w stosunku do Taoizmu.

HAN CHUNG LI (Han Zhongli (汉钟离)) – najsilniejszy z Nieśmiertelnych. Nazywany pijakiem noszącym dzban, gdyż w ramionach nosił wielki dzban wypełniony winem. Han jest także osobą historyczną, żył bowiem podczas gdy w Chinach panowała dynastia Han, na dworze której służył.

CHEUNG GUO LO (Zhang Guolao (张果老)) – najstarszy z Nieśmiertelnych. Podróżował na ośle, który woził go po nawet tysiące kilometrów.

Shénme shì zhàndòu fēnggé zuì quán? (Na czym polega walka w stylu pijanej pięści?)

Aby odróżnić nieco fikcję, wykreowaną przez mass media, od rzeczywistości, należy wspomnieć, że styl pijanego mistrza nie funkcjonuje jako jedna spójna sztuka walki. Skuteczność „wstawionych” technik sprawiła, że występują one w wielu stylach i uczy ich wiele szkół walki, przez co nie da się określić ich jednolitej formuły. Główną zasadą „pijanego kung-fu” jest elastyczność i doskonały balans ciała. Równie ważna jest również praca nogami i siła nadgarstków. Ciekawym faktem dotyczącym „pijanych” wojowników jest to, że niejednokrotnie wyolbrzymiają swoją słabość, bądź wręcz symulują wady organizmu. W rzeczywistości są to ich mocne strony, czym zaskakują w trakcie walki przeciwnika. Wojownik stosujący Zui Quan ma dopasowywać się do rywala. Styl pijanej pięści porównywany jest często do wody, bądź też wina, które dopasowuje się do kształtu naczynia. Kolejnym ważnym czynnikiem, który towarzyszy pijanym mistrzom jest zaskoczenie. „Pijak” atakować ma wtedy, gdy przeciwnik się tego nie spodziewa, gdy sylwetka mistrza pozornie ułożona jest niedogodnie, cios jest bardziej zaskakujący.

Zui hou (Styl pijanej małpy)

Jak się okazuje nie tylko ludzi może ponieść alkoholowa fantazja, lecz również małpa z chęcią poczęstuje się baryłką wypełnioną winem. W wyniku połączenia zwierzęcej dzikości i pijackiej finezji powstaje styl pijanej małpy. Techniki te różnią się znacznie od Zui Quan. Są bardziej akrobatyczne, atrakcyjne wizualnie i przede wszystkim mają miejsce na innym poziomie. Małpa bowiem atakuje od dołu. Zawodnicy walczący tym stylem schylają się bardzo nisko i próbują atakować rywala kopnięciami, bądź ciosami w krtań, często też schodzą do parteru.

Jiéshù (Zakończenie)

Dla nas sztuka pijanego mistrza na zawsze pozostanie tajemnicza i prawdopodobnie nikt z czytelników nie pozna nigdy tajników pijanej pięści. Pozostało nam tylko wznieść toast za wszystkich „wstawionych mistrzów”, którzy podróżują z sakwą wina po świecie… No może kiedyś podróżowali, bo dziś uważa się jednak, że najważniejsza w stylu „pijanej pięści” jest niestety trzeźwość. Tak, że ostrzegam wszystkich podpitych twardzieli, wiele walk nie wygracie.

MR #23