#ZOSTAŃWDOMU,  Publicystyka

Szkoła w czasach zarazy

Stało się. Szkoły przeszły na nauczanie zdalne. Wszyscy przekonują się, że nauczanie zdalne wcale nie jest proste! Z nauką zdalną mam już doświadczenia od marca. Co doświadczyłam – to moje. Jest tylko jeden wniosek, to jest naprawdę trudne.

A co się dzieje w polskich wirtualno-realnych szkołach? Na pewno dzieje się dużo za dużo. Skrzynka mailowa jest rozgrzana do czerwoności. Co chwile ktoś wrzuca jakąś wiadomość.

Jako uczeń z materiałem do nauki zmagasz się sam. Co z tego, że o nauczaniu zdalnym mówią – można się uczyć wszędzie i w dowolnie dobranym czasie. Czas nie jest naszym sojusznikiem i nigdy nie jest tym właściwym. Zawsze mamy dużo innych, ciekawszych i bardziej pilnych zajęć niż nauka. Uczenie się zdalne wymaga bardzo dużej samodyscypliny. Zapoznanie z materiałem, obejrzenie filmu – zwykle nie wystarczy. Jeśli popełniamy błędy, to nie ma nikogo, kto by nam je szybko wskazał i pomógł poprawić. Nauka zdalna wymaga od nas dużo więcej pracy. Nie wspominając o tym, że średnio 7 godzin dziennie bez przerwy siedzimy przed komputerem. Oczy same chcą wyjść. W dodatku po lekcjach kolejne godziny przeznaczone na naukę, bo przecież traktujemy zdalne nauczanie, jako wakacje i nic nie robimy, więc nauczyciele z chęcią gospodarują nasz czas.

Oczywiście procedura na wysłaniu zadań się nie kończy. Trzeba robić notatki, wypełniać zeszyt ćwiczeń. Co z tego, że to nowy materiał, który nie każdy uczeń zrozumie? Szkoła to szkoła.

Szkoła musi zrozumieć, że czas zmienić podejście do ucznia. Tego wymaga sytuacja. Trzeba wyzbyć się myślenia o ocenianiu. To jest wyzwanie. Ale lepiej potraktować to, jako eksperyment. Naprawdę nic się nie stanie, jeśli przez dwa tygodnie uczniowie nie dostaną żadnej oceny. Naprawdę nic! Nie wierzycie? Spróbujcie. Lepszego czasu dla takiego eksperymentu może już nie być.

Warto wziąć pod uwagę, że sytuacja jest stresująca dla nas wszystkich. Czy naprawdę najlepszą rzeczą są stosy zadań do wykonania na czas, na ocenę, a kto nie zdąży, ten usłyszy „Siadaj, pała!”?

Klaudia Zubrzycka 2Bg